पुस्तक : ही आगळी कहाणी (hi aagali kahani)

लेखक : निलेश नामदेव मालवणकर (Nilesh Namdev Malavanakar) 

भाषा : मराठी (Marathi)

पाने : १३६

ISBN : दिलेला नाही



बरेच दिवसांत मराठी कथासंग्रह वाचला नव्हता. मराठी कथासंग्रह खूप लवकर वाचून होतात आणि लगेच पुस्तक बदलायला वाचनालयात जावं लागतं. लगेच जाणं झालं नाही की चांगल्या पुस्तकाशिवाय आठवडाभर रहावं लागतं. म्हणून इतक्यात वाचनालयातून कथासंग्रह आणला नव्हता. पण “ही आगळी कहाणी” कथासंग्रह मला शोधत घरी आला. या पुस्तकाचे लेखक निलेश मालवणकर याने माझी आधीची पुस्तक परीक्षणे वाचली होती आणि फेसबुकवर स्वतःहून मला संपर्क करत त्याचं पुस्तक वाचून अभिप्राय द्यायला सांगितलं होतं. त्याचा काही गैरसमज झाला असावा असंच मला प्रथम वाटलं. मी त्याला सांगितलं की मी काही “साहित्य समीक्षक” वगैरे नाही. साधा वाचक आहे. पुस्तक वाचून मला काय वाटलं, आवडलं ते लिहितो इतकंच. पण त्याने “वाचकांच्या नजरेतून परीक्षण आवडेलच” असं म्हणत पुस्तक घरपोच करण्याची व्यवस्था केली. अशा प्रकारे कोणी स्वतः येऊन पुस्तक वाचायला सांगितलं,अभिप्राय द्यायला सांगितला याची मला गंमत वाटली. आता पुस्तक वाचून झाल्यावर एक चांगलं पुस्तक वाचल्याचा, त्याचं परीक्षण लिहीत असल्याचा आनंदही आहे


निलेश मालवणकर हा तरूण लेखक व्यवसायाने आयटी क्षेत्रात आहे. पण गेल्या चारपाच वर्षांपासून जोमाने कथा लेखन करत आहे. पुस्तकात दिलेली त्याची माहिती.

निलेशचं पेसबुक प्रोफाईल  : https://www.facebook.com/nilesh.malvankar.3


या पुस्तकातल्या कथा विनोदी, रोमॅंटिक, कल्पनाभरारी(फॅंटसी) अशा वेगवेगळ्या प्रकारच्या आहेत. या लघुकथा असल्यामुळे कथांबद्दल जास्त सांगितलं तर गोष्टच सांगून टाकल्यासारखं होईल. म्हणून दोन-तीन गोष्टींबद्दल थोडंच लिहितो . 


“सोळावं वरीस धोक्याचं” ही महासंगणकांच्या कृत्रिम बुद्धीमत्ता आणि भावभावना यांच्या बद्दलची गोष्ट आहे. “कळविण्यास आनंद होतो की” मध्ये आदर्श विचार बोलणं किती सोपं आहे पण आदर्श कृती करणं किती कठीण हे एका साध्या प्रसंगातून दाखवलं आहे. 

“डायनोसॉरची बेंबी” ही खूपच मजेशीर आणि शेवटी अजून विनोदी झटका देणारी गोष्ट आहे. 

एक दोन गोष्टींत तर खऱ्या व्यक्तीरेखांच्या नावांत थोडा बदल करून त्या व्यक्ती भेटल्या तर काय होईल असा कल्पनाविलास आहे उदा. गोपी नय्यर आणि मन्नू मलिक; बिंदा करंदिकर आणि वसंत नारळीकर इ.  “परिकथेतील राजकुमारा” मला आवडली. परीकथेतले राजपुत्र, राक्षस, गरीब मुलगी ही रूपकं वास्तव जगात  बघितली तर वास्तव जगही तितकच नाट्यपूर्ण प्रसंगांनी भरलेलं आहे हे आपल्याला लेखकाने दाखवलं आहे. 


सगळ्या कथा पुरेशा लंबीच्या आहेत. उगीच पाल्हाळ नाही किंवा एकपानी कथा असंही नाही. एखाददोन गोष्टी वगळता या कथा रडकथा नाहीत. गोष्टीला काहितरी कलाटणी द्यायची म्हणून अपघात, दुर्धर आजार असलं काहितरी असलं की माझा विरस होतो. माझं रावसाहेबांसारखं आहे “ते बायकांच्या ऑडियन्सला रडवायला पोर मारूनबिरून टाकू नका.  पोरं मारून, लोक रडवून पैसे मिळवायचं म्हणजे पाप हो…थू!” 🙂 🙂  म्हणून ताज्यातवान्या भाषेतल्या या गोष्टी मला भावल्या. 


कंटाळला असाल तर किंवा प्रवासात विरंगुळा म्हणून वाचायला हे पुस्तक छान आहे. दोनतीन तास छान जातील; एका बैठकीतही पूर्ण होईल वाचून.

————————————————————

मी दिलेली पुस्तक श्रेणी  :- जवा ( जमल्यास वाचा )

————————————————————

———————————————————————————

आवा ( आवर्जून वाचा )

जवा ( जमल्यास वाचा )

वाठीनावाठी ( वाचलं तर ठीक नाही वाचलं तरी ठीक )

नावाठी ( नाही वाचलं तरी ठीक)

———————————————————————————-